امروز یک تدتاک تماشا کردم که ساده، عمیق و صمیمی بود. احتمالاً اگر اهل نمایشنامه‌خواندن باشید، نام نغمه ثمینی را شنیده‌اید. خیلی‌ها او را با سریال شهرزاد می‌شناسند(نویسنده فیلم‌نامه‌ی شهرزاد). اصل حرف ثمینی ساده بود؛ ما نیاز به دیالوگ داریم. برای این‌که بتوانیم در امتداد نسل آینده باشیم و نسل گذشته را درک کنیم. البته این تدتاک مربوط به ۹ سال قبل است اما به نظرم همچنان شکاف بین نسلی و نیازمندی به گفتگو، موضوع جالبی برای فکر کردن و کنشگری است.
یک نکته بسیار آموزنده در صحبت‌های ایشان بود که برای من تعبیری تازه و شگفت‌انگیز بود. کتاب‌خواندن و قدم‌گذاشتن به کتاب‌خانه، کهکشانی است که امکان گفت‌وگو با نسل‌های گذشته را فراهم می‌کند. درک می‌کنیم تنها نیستیم. دیگران هم عشق را تجربه کرده‌اند، دیگران هم به دنبال آزادی گشته‌اند، دیگران هم راجب تمام مسائل انسانی که از ازل تا ابد وجود داشته، حرف زده‌اند. پیشنهاد می‌کنم این تدتاک را مشاهده کنید:
